ماه اول

.سلام به خدايي كه دوسش دارم اونم منو دوسست داره خيلي زياد

اين اولين ماه رو به ياد كسي مي‌نويسم كه قلمش و صداش به من

ياد داد: گاهي آدميان جا مي‌مانند از رفتن از حضور از سلام گاهي دل آدميان كه پيرو فرسوده مي‌شود

....جا مي‌ماند از نگاه از سيب

زيبا ،هواي حوصله ابري است .چشمي ازعشق ببخشايم تا رود آفتاب بشويد دلتنگي مرا

زيبا ،كنارحوصله‌ام بنشين، بنشين مرا به شط غزل بنشان، بنشان مرا به منزله‌ي عشق،

بنشان مرا به منزله‌ي ،باران

بنشان مرا به منزله‌ي رويش، من سبز مي‌شوم

.زيبا ،چشم تو شعر، چشم تو شاعر است. من دزد شعرهاي تو هستم

...زيبا، تمام حرف‌ دلم اين است: من عشق را با نام تو آغاز كردم، درهر كجاي عشق كه هستي آغاز كن