ماه هجدهم

گاهی تمام اتفاقات رو برای خودم یه جوره دیگه تعبیر می کنم

حتی نگاه ها هم برام اون مفهومی رو داره که خودم دوست دارم. کاش می شد خر شد و داد زد

اگه آخرش فراموشی خوب من الان می خوام فراموش کنم ولی حتی تفعل ِ حافظ هم بهم زور می گه

زین قصه هفت گنبد ِ افلاک پر صداست

کوته نظر ببین که سخن مختصر کند

****

گاهی نبودن ها برایم سخت می شود. دلم پر می کشد اما مقصدش نمی دانم کجایی است در همین نزدیکی

گاهی آن تصویر نامفهوم ازعشق مرا به اوج یک فیروزه ای می رساند وقتی هم که به خودم می آیم

مثل انار ِ آبی سُرم می دهد روی بام سفالینش و در آخر خودم را روی حیاط سنگفرش شده ی احساس

میان چمن ها ی خودرو می بینم

!گاهی نبودن ها برایم سخت می شود و روحم را می شکند تا مرز برهنگی شب