ماه بیست و سوم

!صبورا

از انتظار این همه شب که به آفتاب فکر می کنند ، بیشترم

بیشترم از انتظار آدمی ،برای نجات آدمی

بیشترم از صبر زمین و کفر سنگ هایی که فرود آمدند بر سنگ ها و آدمی

!عزیز دلم

دلم گرفته بود از زمین و انتظار

خودم که بیشترم از انتظار آدمی ، خوشم باد که می خواهم بی یاد با اذن ِ تو با شیطان حرف بزنم

به جای این همه سنگ که حرف زدند به جای آدمی

هیوا مسیح

****

می خواهم این جملات را فیروزه ای کنم برای دلت تا در آن دور دست ها خاطره ای باشد از من ِ بی تو

منتظرم ، انتظاری سبز تا بازگو کنم هر آنچه در دل ِ تنگم دلشتم. فریاد کنم دوست داشتنم را . کاش نگاهم را ،تفاوتی حضورم را باور کند

من خدای حضور او هستم. چطور می توانم کودکم را فراموش کنم حتی اگر در دور دست ها منزل گزیده باشد