leave me! Right now..., this is ours. :P

من اکنون لبریزم از احساس کسی

کسی که چهار وجب از من بلندتر است

خودم تمامش را با انگشتان او شمردم

وقتی پاهایش لرزید

و روی گونه هایم سیب سرخ کاشت

و لبریزم از حس ناب کسی

که همیشه می ستایمش بی بهانه

تو چه می دانی وقتی به همه اش چنگ زدی

من تمام حرمت سکوت را نجابت کردم

... و تو به همین حضورش قانع

خوشحالم که مثل تو نیستم

خوشحالم که جای تو نیستم

.

.

.

آرامش در عمق نگاهش موج می زند

و من واژه های مقدس را تا همیشه نثارش می کنم

.

.

.

ای وای بر آن گوش که بست نغمه ی این بانگ

بشنید و نشد آگه از اندیشه ی ناهید

افسوس بر آن چشم که با پرتوی صد شمع

در آینه ات دید و ندانست کجایی

.

.

.

باران ماه من حرمت دارد

مال کسی است که بوده و هست و همیشه خواهد بود

!هیچ دوست ندارم جای رد نگاه تو اینجا واژه بسازد خواهشا